Κυριακάτικο Ξύπνημα

 

Είδος: Κομεντί
Παραγωγή: Μήλλας Φιλμ
Διάρκεια: 91'
Εισιτήρια: 103.252
Α' Προβολή: 11/1/1954

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Σκηνοθεσία / Σενάριο: Κακογιάννης Μιχάλης
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Αλβίζ Ορφανέλλι
Μουσική: Ανδρέας Αναγνώστης
Μάνος Χατζιδάκις για το τραγούδι "δυστυχισμένος"

Σκηνογραφία: Γιάννης Τσαρούχης

Ηθοποιοί: Έλλη Λαμπέτη, Δημήτρης Χορν, Τασώ Καββαδία, Γιώργος Παππάς, Σαπφώ Νοταρά, Μαργαρίτα Παπαγεωργίου, Χρυσούλα Πατεράκη, Γιώργος Ιορδανίδης, Κώστας Φέρρης


Σύνοψη της υπόθεσης:

Η νεαρή Μίνα (Έλλη Λαμπέτη), ένα κυριακάτικο πρωινό πηγαίνει για μπάνιο σε μια απόμερη ακτή. Εκεί, δύο αλητόπαιδα της αρπάζουν την τσάντα. Μέσα στην τσάντα υπάρχει ένα λαχείο. Τα παιδιά πουλάνε το λαχείο στον Αλέξη (Δημήτρης Χορν). Το λαχείο κερδίζει τον πρώτο αριθμό και η Μίνα διεκδικεί με πείσμα τα κέρδη της, κάτοχος όμως του λαχείου είναι ο Αλέξης ο οποίος και θα εισπράξει τα χρήματα. Ο Αλέξης έχει αρχίσει να συμπαθεί τη Μίνα και της προσφέρει το ένα τρίτο των κερδών. Εκείνη είναι ανένδοτη και τα θέλει όλα δικά της. Ξεκινά δικαστικό αγώνα, αλλά ο συνετός δικηγόρος της, ο Παύλος Καραγιάννης (Γιώργος Παππάς), όπως και ο ακαταμάχητος έρως που γεννιέται ανάμεσα στους δύο νέους, κάνουν το θαύμα τους και τους ενώνουν για πάντα.


ΒΡΑΒΕΙΑ-ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ:

Φεστιβάλ Εδιμβούργου, Diploma of Merit

πηγές: "ΙΔΡΥΜΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ"
"Ταινιοθήκη της Ελλάδος"

...έπινα γάλα καμήλας για να δυναμώσω...

Θυμίζω στην Έλλη πως στο Κυριακάτικο Ξύπνημα εμφανίζεται στρουμπουλή στη μια σκηνή και στην επόμενη αδύνατη. Γεμάτη στο δρόμο, κι όταν ανοίγει η πόρτα, μπαίνει στο δωμάτιο ισχνή. Τί είχε συμβεί; Γελάει. "Φάνηκε, αλήθεια, τόσο πολύ;" λέει χωρίς πραγματικά να εκπλήσσεται.

Αυτό που έγινε ήταν ότι για τα εσωτερικά είχαμε πάει στην Αίγυπτο. Είχε καλύτερες τεχνικές εγκατάστασεις εκεί, πήγαμε για να κάνουμε καλύτερη δουλειά. Εδώ λοιπόν, στην Αθήνα, όπου είχαμε γυρίσει τα εξωτερικά, ήμουνα ένα στρουμπουλό κορίτσι. Με μαγιό, κάτι ποδάρες να!

Στην Αίγυπτο όμως αρρώστησα, δε με σήκωσε το κλίμα. Είχα, όπως ξέρεις, αμοιβάδες από μικρή κι εκεί αρρώστησα σχεδόν αμέσως με το συκώτι μου.

Ένας απ΄τους τεχνικούς τρόμαξε - ξέρεις τι φοβιτσιάρηδες είναι οι μαύροι στις αρρρώστιες; Και λέει:

"Α, το κακόμοιρο, δεν τρώει και αδυνατίζει. Να της δώσετε γάλα καμήλας, είναι πολύ θρεπτικό". Αρχίσανε λοιπόν να μου φέρνουνε κάτι ποτήρια τόσα...

Μου τα ΄φερνε ο Τάκης κι εγώ για να τον ευχαριστήσω τα κατέβαζα το ένα μετά το άλλο ενθουσιαζότανε που τα έπαιρνε άδεια. Σε μια μέρα ήπια έφτα, παρακαλώ. Τόσο παχύ γάλα! Ωφέλιμο, πράγματι, αλλά καθαρό λίπος.

Δεν είναι βέβαια γάλα που το πίνεις σκέτο. Συνήθως το διαλύουνε, βάζουν νομίζω, ένα μέρος γάλα, τρία νερό και το δίνουν στους ασθενείς για ανάρρωση. Αλλά διαλυμένο! Εγώ ήπια εφτά ποτήρια κι αρρώστησα ακόμα περισσσότερο, έγινα χάλια. Κι άρχισα πια να λιώνω, τόσο που δημιουργήθηκε πρόβλημα και για την ταινία: Άλλη ήταν η Έλλη στα εξωτερικά που είχαμε γυρίσει, άλλη στα εσωτερικά. Έχανα το ένα κιλό μετά το άλλο. Του θανατά.

Ήρθε ένας γιατρός, λέει"ε, τί κάνατε! Αυτό είναι δηλητηρίαση" Έβγαζα χολή. Του εξηγήσαμε πως έπινα γάλα καμήλας για να δυναμώσω. "Πως το πίνετε;" ρώτησε. "Σκέτο". "Σκέτο;" φώναξε ο γιατρός. "Τι εννοείτε σκέτο; Χωρίς νερό;" "Μάλιστα". Τα έχασε ο άνθρωπος... Τελικά έγινα καλά. Πήρα φάρμακα, συνήλθα.  

 

  Πηγή: Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ (Μια προσωπική αφήγηση) Φρίντα Μπιούμπι