Η Μαργαρίτα Παπαγεωργίου γεννήθηκε το 1935 στο Νέο Φάληρο. Είναι απόφοιτος της σχολής του Εθνικού Θεάτρου.
Φιλμογραφία:
Κυριακάτικο ξύπνημα (1953) [Ειρήνη Λαμπρινού]
Κυριακάτικο ξύπνημα (1953) [Ειρήνη Λαμπρινού]
Ο δράκος (1956) [Ρούλα "Μωρό"]
Το σπίτι της Μαργαρίτας Παπαγεωργίου ήταν πολύ κοντά στο σπίτι του επίσης Νεοφαληριώτη μεγάλου μας κωμικού Θανάση Βέγγου. Ο πατέρας της Μαργαρίτας μάλιστα βλέποντας την απόλυτη φτώχεια του Βέγγου, πέρασε μέσα από τα δένδρα που χώριζαν τα σπίτια τους ένα καλώδιο και του έδωσε ρεύμα. Μέσω του Θανάση Βέγγου η Μαργαρίτα γνωρίστηκε με τον μεγάλο σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο.
Για την γνωριμία της με τον Βέγγο και τον Κούνδουρο μίλησε στο ντοκιμαντέρ-αφιέρωμα στο Θανάση Βέγγο "Ένας άνθρωπος παντός καιρού" του Γιάννη Σολδάτου...
«Ήμουν 5 χρονών όταν γνωριστήκαμε. Εκείνος 9 χρόνια μεγαλύτερός μου. Μέναμε δίπλα, στο Νέο Φάληρο. Ζούσε με την οικογένειά του σε μια καμαρούλα. Οι δυσκολίες που αντιμετώπιζαν μεγάλες - ο πατέρας του ήταν αριστερός, τον είχαν διώξει από τη δουλειά, και δεν είχαν ούτε καν ηλεκτρικό. Ο πατέρας μου πέρασε ένα καλώδιο μέσα από τα δένδρα και τους έδωσε φως. Ο Θανάσης δεν το ξέχασε ποτέ αυτό. Στη γειτονιά βοηθούσε τους πάντες. Έβλεπε κάποιον να κρατά κάτι βαρύ και αμέσως πήγαινε να τον ξαλαφρώσει. Όταν τον έστειλαν στη Μακρόνησο, πήγαινα με τη μητέρα μου και κάναμε παρέα στους γονείς του. Εκεί γνώρισε τον Κούνδουρο και, όταν επέστρεψαν, μου τον έφερε στο σπίτι. Έτσι βγήκα στο σινεμά, στη "Μαγική πόλη" και τον "Δράκο", τις πρώτες ταινίες που συμμετείχε και ο Θανάσης. Την εποχή του "Δράκου" παντρεύτηκε και την Ασημινούλα. Δε ξανακοίταξε άλλη γυναίκα. Μείνανε όλοι μαζί σε κείνο το σπιτάκι στο Ν. Φάληρο. Εγώ κι ο Κούνδουρος στρώσαμε το νυφικό κρεβάτι. Ο Θανάσης ήταν πολύ σοβαρό και πονεμένο παιδί. Και μανιώδης με την καθαριότητα ! Όταν έχει γύρισμα μπαίνει πρώτος, καθαρίζει, ξεσκονίζει και μετά μπαίνουν οι άλλοι. Στη Μακρόνησο με τον Κούνδουρο έμεναν σε σκηνή. Ε, καθάριζε ως και το χώμα!».
Στον Δράκο ίσως ήταν η καλύτερη ερμηνεία της Παπαγεωργίου που μαγεύει κυριολεκτικά το ανδρικό κοινό. Η ταινία εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ της Βενετίας. Ήταν η πρώτη ελληνική ταινία τύπου "φιλμ νουάρ". Βασική πρωταγωνίστρια στο πλευρό του Ηλιόπουλου, τραγουδάει το τραγούδι "Πως το λεν τον ποταμό" του Μάνου Χατζηδάκι και το "Ο ήλιος έσβησε". Στο παρακάτω βίντεο από την ταινία Δράκος, συνοδεύει στο τραγούδι την Παπαγεωργίου ο μεγάλος Βασίλης Τσιτσάνης.
Μια Κυριακή στο Διμηνιό
Ήταν απαίτησή της.
- Νά 'ρθεις οπωσδήποτε τον Αύγουστο, μένω εκεί στο Διμηνιό είκοσι μέρες με τις νεότερες γενιές, γιατί οι παλιές έχουν ταξιδέψει... Να δεις πού και πώς περνώ τόσα χρόνια τα καλοκαίρια μου. Με τόσους ανθρώπους επώνυμους και μη πάντα καλεσμένους μου, να ζήσουμε την καλοκαιρινή χαρά. Ένα χρόνο, κουβέντα την κουβέντα, προσπαθούμε με τη Μαργαρίτα Παπαγεωργίου να στήσουμε ένα αυτοβιογραφικό κείμενο.
Στο οποίο έχει πολλά να πει η Ψιψίνα της Μαγικής Πόλης του Νίκου Κούνδουρου.
- Πού είσαι ψιψίνα; Της έλεγε πάντα ο Τάκης Χορν.
Όπως μου έχει εξομολογηθεί: τον Τάκη τον αγαπούσε, κι ας ήταν δεξιός.
Κάποτε που την είχε καλέσει για φαγητό στο σπίτι του, με τη γυναίκα του, τη Γουλανδρή, απέναντί της ήταν κρεμασμένοι οι βασιλείς.
Αυθόρμητα του λέει: Τάκη γύρισε τους ανάποδα να μπορέσω να καταπιώ τη μπουκιά μου. Έβαλε τα γέλια ο Χόρν... της έκανε τη χάρη.
Πιστεύει ότι σαν ηθοποιός ο Τάκης ήταν ο πρίγκιπας και ο Γιώργος Παπάς, ο βασιλιάς.
Η πάντα αεικίνητη Μαργαρίτα με υποδέχτηκε με τη γυναίκα μου στο λιτό και απέριττο σπιτάκι της στο Διμηνιό, του από την αρχαιότητα καταγόμενου δήμου Συκεών. Ο Διάκοσμος του σπιτιού λεπτός και με γούστο. Κρεμασμένα αντίγραφα πινάκων με ολόθερμες και ολόψυχες αφιερώσεις του Γιάννη Τσαρούχη, του Μποστ, του Τάσου Ζωγράφου και άλλων. Ήταν όλα στημένα γύρω με τόση μαστοριά και απλότητα, που θαύμασα την αισθητική της. Σ’ αυτό το σπίτι έχουν κάνει καλοκαιρινές διακοπές ο Μάριος Πλωρίτης και η γυναίκα του Μαρίκα Ανεμογιάννη, ο Θεατρικός συγγραφέας Δημήτρης Κεχαίδης για πάνω από είκοσι χρόνια, ο ποιητής Νίκος Καρούζος , ο Ζωγράφος Γιάννης Μιγάδης, η Μαριέττα Ριάλδη, η Ροζίτα Σώκου, η Αννα Φόνσου, ο σκηνογράφος και όχι μόνο Τάσος Ζωγράφος με τη γυναίκα του και το παιδί του, ο Θόδωρος ο γλύπτης, ο σκηνοθέτης Στέλιος Παυλίδης, η ποιήτρια Μαντώ Αραβαντινού, ο Γιώργος Κούνδουρος με τις παρέες του, ο οπερατέρ Καρύδης- Φουξ, η αδερφή του Μάνου Μιράντα Χατζιδάκι, ο συγγραφέας Μένης Κουμανταρέας, ο σκηνοθέτης Βασίλης Γεωργιάδης, ο συνθέτης Γιώργος Τσαγκάρης, ο ζωγράφος Δημήτρης Φατούρος ο δημοσιογράφος Κώστας Παπαϊωάννου με τη μάνα του και ουκ έστιν αριθμός.
Συνεχίζουν και τα παιδιά τους να έρχονται -νεότερες γενιές- στο Διμηνιό και η παράδοση άγια και σωστά κρατεί. Δίπλα από το σπίτι της Μαργαρίτας φιλοξενούνταν ο Γιάννης Ρίτσος, ο οποίος από την πειθαρχία που είχε αποκτήσει στις εξορίες σταύρωνε τα χέρια όρθιος και κοιτούσε με τις ώρες τη θάλασσα. Θαμώνας του καλοκαιριού σε γειτονικό σπίτι ήταν και ο Γεράσιμος Σταύρου ο συγγραφέας του Θεατρικού έργου «Καληνύχτα Μαργαρίτα» που βασίστηκε στο Διήγημα του Δημήτρη Χατζή, Μαργαρίτα Περδικάρη.
Με όλα τούτα στις κουβέντες μας με τη Μαργαρίτα φτάσαμε στην παραλία για να τύχει υποδοχής από τα νέα παιδιά - τα θεωρεί παιδιά της όλα τα παιδιά του κόσμου - σαν αρχηγού της παρέας. Εκεί στην παραλία γίνεται ο προγραμματισμός της μέρας.: το μπάνιο οι κουβέντες τα παιχνίδια η ταβέρνα και τέλος το μπαρ. Μετά μπήκε το θέμα της καταστροφής της παραλίας με τα εκατοντάδες τέρατα, που έχουν χτιστεί και χάθηκε η παλιά ομορφιά.
Ο Άρης Κωνσταντινίδης δεν θα άντεχε τις ακαλαίσθητες μάντρες με τα επιβλητικά και απαίσια κάγκελα και τις γκαραζόπορτες τέρατα να φυλάσσουν τα τέσσερα επί τέσσερα. Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας έχει συμβεί το ίδιο. Ας πάρετε τα λόγια μου σαν μικρή παρέμβαση σαν απάντηση σ’ αυτούς που γκρέμισαν την πατρίδα μας. Πίστευα ότι στη διάρκεια της ιστορίας του ανθρώπου οι περίοδοι με μεγάλο πλούτο ήταν ταυτόχρονα περίοδοι πολιτιστικής-πνευματικής άνοιξης. Στα χρόνια που πέρασαν ο πλούτος που σωρεύτηκε ήταν παράνομα κερδισμένος κι αντί για πολιτισμό, παρήγαγε κουφάρια παρηκμασμένης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Η Μαργαρίτα με νεύρα, αταλάντευτη αυστηρή στιγμάτιζε τα κακώς κείμενα, σε πείσμα των καιρών κρατά τις δικές της αξίες σημαία και φλάμπουρο, τις αξίες της γενιάς της. Μαζί με τα παιδιά συζητά τα δικά τους, τα μικρά ανθρώπινα. Τα παιδιά την πιστεύουν και τη λατρεύουν, είδα το πανό υποδοχής της όταν έφθασε από την Αθήνα, που είχαν κρεμάσει στην αυλή της και έλεγε: Welcome γιαγιά Μαργαρίτα να βάλεις λίγη τάξη. Μετά ακολούθησε το ταβερνάκι με το μοσχομύριστο ουζάκι στην παρακείμενη ταβέρνα, ο αποχαιρετισμός κι οι ευχές για το νέο αντάμωμα.
- Νά 'ρθεις οπωσδήποτε τον Αύγουστο, μένω εκεί στο Διμηνιό είκοσι μέρες με τις νεότερες γενιές, γιατί οι παλιές έχουν ταξιδέψει... Να δεις πού και πώς περνώ τόσα χρόνια τα καλοκαίρια μου. Με τόσους ανθρώπους επώνυμους και μη πάντα καλεσμένους μου, να ζήσουμε την καλοκαιρινή χαρά. Ένα χρόνο, κουβέντα την κουβέντα, προσπαθούμε με τη Μαργαρίτα Παπαγεωργίου να στήσουμε ένα αυτοβιογραφικό κείμενο.
Στο οποίο έχει πολλά να πει η Ψιψίνα της Μαγικής Πόλης του Νίκου Κούνδουρου.
- Πού είσαι ψιψίνα; Της έλεγε πάντα ο Τάκης Χορν.
Όπως μου έχει εξομολογηθεί: τον Τάκη τον αγαπούσε, κι ας ήταν δεξιός.
Κάποτε που την είχε καλέσει για φαγητό στο σπίτι του, με τη γυναίκα του, τη Γουλανδρή, απέναντί της ήταν κρεμασμένοι οι βασιλείς.
Αυθόρμητα του λέει: Τάκη γύρισε τους ανάποδα να μπορέσω να καταπιώ τη μπουκιά μου. Έβαλε τα γέλια ο Χόρν... της έκανε τη χάρη.
Πιστεύει ότι σαν ηθοποιός ο Τάκης ήταν ο πρίγκιπας και ο Γιώργος Παπάς, ο βασιλιάς.
Η πάντα αεικίνητη Μαργαρίτα με υποδέχτηκε με τη γυναίκα μου στο λιτό και απέριττο σπιτάκι της στο Διμηνιό, του από την αρχαιότητα καταγόμενου δήμου Συκεών. Ο Διάκοσμος του σπιτιού λεπτός και με γούστο. Κρεμασμένα αντίγραφα πινάκων με ολόθερμες και ολόψυχες αφιερώσεις του Γιάννη Τσαρούχη, του Μποστ, του Τάσου Ζωγράφου και άλλων. Ήταν όλα στημένα γύρω με τόση μαστοριά και απλότητα, που θαύμασα την αισθητική της. Σ’ αυτό το σπίτι έχουν κάνει καλοκαιρινές διακοπές ο Μάριος Πλωρίτης και η γυναίκα του Μαρίκα Ανεμογιάννη, ο Θεατρικός συγγραφέας Δημήτρης Κεχαίδης για πάνω από είκοσι χρόνια, ο ποιητής Νίκος Καρούζος , ο Ζωγράφος Γιάννης Μιγάδης, η Μαριέττα Ριάλδη, η Ροζίτα Σώκου, η Αννα Φόνσου, ο σκηνογράφος και όχι μόνο Τάσος Ζωγράφος με τη γυναίκα του και το παιδί του, ο Θόδωρος ο γλύπτης, ο σκηνοθέτης Στέλιος Παυλίδης, η ποιήτρια Μαντώ Αραβαντινού, ο Γιώργος Κούνδουρος με τις παρέες του, ο οπερατέρ Καρύδης- Φουξ, η αδερφή του Μάνου Μιράντα Χατζιδάκι, ο συγγραφέας Μένης Κουμανταρέας, ο σκηνοθέτης Βασίλης Γεωργιάδης, ο συνθέτης Γιώργος Τσαγκάρης, ο ζωγράφος Δημήτρης Φατούρος ο δημοσιογράφος Κώστας Παπαϊωάννου με τη μάνα του και ουκ έστιν αριθμός.
Συνεχίζουν και τα παιδιά τους να έρχονται -νεότερες γενιές- στο Διμηνιό και η παράδοση άγια και σωστά κρατεί. Δίπλα από το σπίτι της Μαργαρίτας φιλοξενούνταν ο Γιάννης Ρίτσος, ο οποίος από την πειθαρχία που είχε αποκτήσει στις εξορίες σταύρωνε τα χέρια όρθιος και κοιτούσε με τις ώρες τη θάλασσα. Θαμώνας του καλοκαιριού σε γειτονικό σπίτι ήταν και ο Γεράσιμος Σταύρου ο συγγραφέας του Θεατρικού έργου «Καληνύχτα Μαργαρίτα» που βασίστηκε στο Διήγημα του Δημήτρη Χατζή, Μαργαρίτα Περδικάρη.
Με όλα τούτα στις κουβέντες μας με τη Μαργαρίτα φτάσαμε στην παραλία για να τύχει υποδοχής από τα νέα παιδιά - τα θεωρεί παιδιά της όλα τα παιδιά του κόσμου - σαν αρχηγού της παρέας. Εκεί στην παραλία γίνεται ο προγραμματισμός της μέρας.: το μπάνιο οι κουβέντες τα παιχνίδια η ταβέρνα και τέλος το μπαρ. Μετά μπήκε το θέμα της καταστροφής της παραλίας με τα εκατοντάδες τέρατα, που έχουν χτιστεί και χάθηκε η παλιά ομορφιά.
Ο Άρης Κωνσταντινίδης δεν θα άντεχε τις ακαλαίσθητες μάντρες με τα επιβλητικά και απαίσια κάγκελα και τις γκαραζόπορτες τέρατα να φυλάσσουν τα τέσσερα επί τέσσερα. Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας έχει συμβεί το ίδιο. Ας πάρετε τα λόγια μου σαν μικρή παρέμβαση σαν απάντηση σ’ αυτούς που γκρέμισαν την πατρίδα μας. Πίστευα ότι στη διάρκεια της ιστορίας του ανθρώπου οι περίοδοι με μεγάλο πλούτο ήταν ταυτόχρονα περίοδοι πολιτιστικής-πνευματικής άνοιξης. Στα χρόνια που πέρασαν ο πλούτος που σωρεύτηκε ήταν παράνομα κερδισμένος κι αντί για πολιτισμό, παρήγαγε κουφάρια παρηκμασμένης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Η Μαργαρίτα με νεύρα, αταλάντευτη αυστηρή στιγμάτιζε τα κακώς κείμενα, σε πείσμα των καιρών κρατά τις δικές της αξίες σημαία και φλάμπουρο, τις αξίες της γενιάς της. Μαζί με τα παιδιά συζητά τα δικά τους, τα μικρά ανθρώπινα. Τα παιδιά την πιστεύουν και τη λατρεύουν, είδα το πανό υποδοχής της όταν έφθασε από την Αθήνα, που είχαν κρεμάσει στην αυλή της και έλεγε: Welcome γιαγιά Μαργαρίτα να βάλεις λίγη τάξη. Μετά ακολούθησε το ταβερνάκι με το μοσχομύριστο ουζάκι στην παρακείμενη ταβέρνα, ο αποχαιρετισμός κι οι ευχές για το νέο αντάμωμα.
Η ημέρα ήταν Κυριακή, οχτώ ογδόου του δύο χιλιάδες δέκα.
Γιάννης Χρυσανθόπουλος
ευγενική, όμορφη, χαμηλών τόνων ηθοποιός. σ' ευχαριστώ Ντινόπουλο για την υπενθύμιση!
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν μπόρεσα να βρω περισσότερα...
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ευχαριστώ πολύ!